deneme

Biten Dostluklar

Dostluk mu?
Bitmemis bir resim misali
Bakarim uzaklardan yakınlardan gecen bir uğultuya
Bitmişlik mi, hiç bitmemişlik mi, yoksa hiç yaşamamışlık mı acı olan?
Var mıydı? Yok muydu? Yoksa yok mu oldu zaman aşımıyla?
Bitmemiş bir mektup misali!
Yarım kalmış sonra da kaybolmuş
Tavan arasına atılan çocukluk düşleri gibi

Eski hatıra kırıntılarıyla çöp tenekesine itilmiş
Direnirken süpürgeye, karşı koyamamış, kürekten kaymış
Hayatın tozlarıyla elveda eylemiş
Var mıydı yoksa yok muydu?
Belli belirsiz kimliklerin sergilendiği
Maskelerin çoğaldığı
Huzurla huzursuzluğun kardeş gezdiği
Arkadaslıklarla kimsesizliğin kol gezdigi bu diyarda

Bir aldatış gözegelir
Bir gülümseme
Bir sadakat sınavı
Sen ben ve O
Hangimiz suçlu
Hangimiz onurlu…
Hangimiz mutlu?
Mutluyum demek yetmiyor işte
Gülümsemeler çürük bir fidan gibi büyüyor
Seviyorum demek yetmiyor
Kelimeler çelimsiz bir çalı
Davranışlar okka basıyor

Sözler anlamsız artık
Yabancıyız hepimiz
Selamlaşan, konuşan dudaklar ve yabanci ruhlar
En büyük kimsesizlik o
Varolan insanlar, yok olan ruhlar
Kimse veremez kendinde olmayanı
Yardım mı ettik?
Kim kime yardim edebilir ki
Sen ilk once kendine yardim et

En buyuk kotuluk kendisine yapilan haksizliktir
Onu, bunu, sunu inandiririz da, kendimiz kanmayiz
Uyurken bile uyanik olan vicdanimiz hesap sorar
Okumak, yasamak ve gormek mumkun mu hissedemezken
Sen beni inandirmaya ben seni inandirmaya calismalayalim artik
Sen de yanlissin ben de yanlisim
Kimse kimseyi duymuyor ki
Saniyeleri aşındırıp
Bir o yana bir bu yana
Anlamsiz zaman dilimleriyle carpisiyoruz
Varolan vucutlar duragelen hissiyatsizliklar
Sarmis dort bir yanimizi
Kimse yok aslinda
Kimse yoktu zaten
Kimse olmasin da zaten
Ne guzelmis sahte olan herseyden arinmak
Kendine sarilmak,
Kendini sevmek, dinlemek ve sahip cikmak
Iste oylece huzur bulmak
Hani gunes batarken oturursun ya
Icine binbir karisik huzur yansir
Hayatin damlaciklari ruhunun gözeneklerini doldurur
Öylece perde serer huzur siyah bulutlarin önüne
Ve duyarsin uguldayan doganin cagrisini:
Herkes kendine be anam
Alip basimi gidem, Git valla
Ucsuz bucaksiz ormanlara
Huzurlu aksamlarin oldugu koselere
Doya doya bakayim gulumseyen yildizlara

Elvede diyeyim insanlarin cigliklarina
Anlamsiz bagrismalarina
Hissetmeden soylenen sevgi sozcuklerine
Hoscakal diyeyim
Artik sen savas kendinle
Benim gucum yok inan
Ben gidecegim
Huzur getirsin diye tenha geceler
Yalniz olmak ne guzel diyecegim
Huzurlu ve sukunetli aksamlari selamlayacak
Sahte olan butun yüzlere elveda diyecegim
Ne bagrisacagim, ne konusacagim, sadece bir gulucuk,
Bir de sicacik elveda konduracagim
Huzursuz birliktelikler yerine  

Ozlem Zabitgil